25 mei Ontstijgen en omvatten

“Ontstijgen en omvatten” is tegenwoordig mijn mantra. Het is niet nieuw, maar geloof dat ik het nu pas echt begin te zien en toe te passen. Lange tijd was er vooral ‘ontstijgen’. Ik zag mezelf in bepaalde situaties steeds hetzelfde gedrag vertonen. Door vanuit een ruimer perspectief te kijken, werd ik me sneller bewust van mijn gedachte, patronen en verhalen én viel ik er minder mee samen. Dit is een enorme meerwaarde, een goed begin, maar het halve werk. Ik plaats het gedrag dan vaak nog buiten mezelf. Als ik niet oplet ga ik op weg, moet het anders, en beter. Of ik herken het nu juist bij anderen met (toevallig) hetzelfde gedrag.

Bij omvatten gaat het niet alleen om het zien, maar ook om het doorzien waarom je dit zo bent gaan doen en nog doet. De leegte, het ongemak of de onzekerheid die eronder zit, komt ook in beeld. Belangrijk daarbij is dat door het doorzien, het niet meer anders hoeft. Het is wat het is, en daarmee valt het vrij, in een soort liefdevol samenzijn met jezelf. Op je gemak met je eigen ongemak! Naast opmerkzaamheid is er dus ook moed nodig om de leeuw keer op keer in de bek te kijken. Het tegen de stroom in durven gaan, ofwel het gaan zitten op de plek waar je eigenlijk liever niet wil zijn, brengt je thuis.