25 mei Doen wat je wil?

Als je ziet vanuit het hart, weet je dat het klopt. Zo is het altijd al geweest. Alles stroomt, volkomen vrij en van zichzelf. Beweging en totale levendigheid, zonder dat er iets beweegt of van zijn plek komt. Geen komen en geen gaan, dat leek alleen maar zo. Zodra het ‘ik’ niet langer het centrum is, en het perspectief verschuift naar Zijn zelf, is er een direct en spontaan (her)kennen. Alles licht op, alsof je in plaats van een foto, alles ineens in het echt ziet: helder, in volle dimensie en zonder filter.

Vanuit dit perspectief is doen wat je wil, heel logisch en moeiteloos. Wat je wil is wat er is. En wat er is, is wat je wil. Het is Zijn in actie, vrij handelen en doen zonder (identificatie met) een doener. Heel veel van ons handelen gaat op deze wijze. We merken het alleen vaak niet op. Je merkt het eigenlijk pas op als het niet zo natuurlijk en makkelijk aanvoelt. Je ervaart weerstand of verzet, hebt nergens zin in, weet niet wat te doen, alles is zinloos of voelt als te veel. Kortom, er is weinig stroming. Doen wat je wil is op zo’n moment ook niet direct helder.

Als je heel druk bent geweest, gaat ‘doen wat je wil’ snel in de richting van ‘me-time’: nu ben ik aan de beurt. Je trekt je als het ware terug om op te laden. Andersom kun je vanuit een meer teruggetrokken gevoel juist in de actie schieten: er is (nog) zoveel te doen! Doen wat je wil gaat dan vaak over het oplossen van een probleem. Je moet nog een betere versie van jezelf worden, er zijn verschillende lijstjes om te doen, of iemand moet nog geholpen worden. Beide zijn op een bepaalde manier logisch en wijs maar niet vrij. Het is een reactie op een situatie, waarin je of het contact met jezelf (even) bent verloren of juist het contact met de wereld om je heen.

Zijn in actie gaat voor mij om in contact zijn met jezelf én je omgeving op hetzelfde moment. Je sluit je niet af voor de wereld (en het leed), en je slaat jezelf daarbij ook niet over. Het gaat dus om een goede zelfzorg, een gezonde balans tussen in- en ontspanning en ruimte voor herkenning van verbinding. Eén en onderdeel Zijn. Zoals een uitdrukking in het soefisme: je bent in de wereld maar bent er niet van!

Hoe dit te ‘doen’ is een levenskunst. Meer begrip van jezelf en meer ervaringen van Zijn kunnen daarbij helpen, maar beide zijn geen garantie. Uiteindelijk gaat het om het omzetten van deze twee in je handelen. Zijn in actie blijkt steeds opnieuw al heel dichtbij en niet zo groot als je soms denkt. Doen wat je wil, zit voor mij dus niet zozeer in de plaatjes (die ik onbewust heb) over hoe te leven. Het is veel meer een ontdekking. Het keer op keer open en aanwezig durven zijn in relatie met mezelf en de ander. Waarbij het eerder gaat om kleine(re) stapjes. Zeker op momenten dat het even niet zo lijkt te stromen!