11 feb De deur van binnenuit openen

“Gaan staan op een plek waar geen plek is om te gaan staan én de deur van binnenuit openen”. Het spreekt me aan in deze tijd. Het voelt soms wat zonder richting alsof ik in een soort wachtstand terecht ben gekomen. Waarheen en waarop? Ik weet het eigenlijk niet. Het lijkt onmogelijk om te staan op een plek waar je niet kunt gaan staan. Tegelijk is het precies dit. Als ik al mijn plaatjes en beelden loslaat van hoe iets eruit ziet of zou moeten zien, valt het vrij. En blijk ik al precies op die unieke plek te staan, precies hier!

Ik denk het te weten, maar ik weet het niet. Het erkennen van deze diepe onwetendheid (over waarheen, wat en hoe) is voor mij de ingang. Het is de deur naar het wonder en naar het Licht. Alles is altijd al hier aanwezig, maar ik heb me wel te wenden. Het licht ís waar ik het binnenlaat. Waar ik toe sta om zacht te worden, het niet te weten en me over te geven aan iets wat ruimer is dan ik. Het is rusten in (of eigenlijk als) Zijn en landen in het grote Hart zelf. Met de deur open, weet ‘je’ het ineens; hoe het is en altijd al was. Heel vertrouwd en volkomen zeker. Alles is Liefde, zonder richting of doel. Ik kom en ik ga omdat ik het licht nu eenmaal zo versta.